De Slag om Arnhem

Toen ik naar Arnhem verhuisde, inmiddels alweer meer dan 3 jaar geleden, vond de herdenking van de Slag om Arnhem in mijn eerste maand plaats. Ondanks dat ik wist van de Slag om Arnhem, had ik er nooit eerder bij stilgestaan. Het maakte me bewust van de stad en haar rijke geschiedenis. Ik schaamde me een beetje dat ik niet zoveel van de Slag af wist, dus heb ik op een avond ge-Googled en de globale info nog eens doorgenomen. Ik was tenslotte nu een Arnhemmer, en dus voelde ik me verplicht er iets nuttigs over te kunnen zeggen, mocht iemand dat vragen. (Is tot dusver niet gebeurd, maar ik wacht geduldig af)

Ik volg mijn opleiding aan ArtEZ; de Toneelschool om precies te zijn. Toen ik in mijn eerste jaar zat, en de eerste maand zo overweldigd werd, speelden mijn schoolgenoten de voorstelling ‘Aan de andere kant van de brug’ van Keesen & Co. Deze voorstelling ging over de herdenking van de Slag om Arnhem, alleen dan niet over wat er vóór de schermen gebeurde, maar juist erachter. Ik vond het tof om te zien dat de studenten deel uitmaakten van de herdenking, ondanks dat velen zelf niet uit Arnhem kwamen. Ze hadden zich op hun manier – via het acteren – actief ingezet voor de herdenking. 

Dit was eigenlijk ook de enige keer dat we op school zo duidelijk bezig waren met de herdenking, en eigenlijk maakte ik er toen niet echt deel van uit (omdat ik pas net op school zat). Dat vond en vind ik jammer. Ik denk dat juist bij het theater de kracht ligt om verhalen te vertellen en ook gehoord te laten worden. En die verhalen zíjn er, in overvloede! Daarbij is het ook een verrijking voor ons, de studenten, om bezig te zijn met de verhalen en te realiseren wat er toen gebeurd is. Te snel ‘vergeet’ je vroeger, want we leven in het ‘nu’ toch? We hebben het al druk genoeg, toch? Maar ik denk dat het een fout is onze vrijheid en comfort voor lief te nemen. 

Dit jaar is het alweer 75 jaar geleden dat de Slag om Arnhem plaatsvond. Ik ben blij dat er elk jaar nog steeds veel gedaan wordt om het te blijven herdenken. Dat de verhalen verteld blijven worden, van generatie op generatie, dat we de geschiedenis blijven voelen, dat we ons vooral ook verantwoordelijk voelen het verhaal te blijven vertellen. Ik zou graag een klein deeltje van die verantwoordelijkheid willen dragen, en ik hoop veel mensen met mij. Ik ben dan niet geboren en getogen in Arnhem, maar Arnhem is intussen wèl mijn thuis. Daar ben ik trots op. 

Opdat wij nooit vergeten.