Al dansend door de Arnhemse Uitnacht, of toch rollend?

Het is vrijdagavond en het is druk in de stad. Drukker dan normaal om deze tijd en al helemaal op deze route door de stad. Op de route tussen de Schouwburg en de Rozet, en alles daartussenin, lopen mensen van alle leeftijden. Een avond eigenlijk als geen ander, maar toch. Het is vrijdag 24 januari, de dag van de Arnhemse Uitnacht 2020.

De vrijdag is begonnen zoals iedere andere dag voor een vierdejaars aan de opleiding Bachelor Docent Dans met het schrijven aan de scriptie. Maar vandaag zijn de middag en avond anders dan anders.

Ik zit veel te vroeg in de Rozet te wachten op mijn medestudenten. De dansvloer ligt al klaar op een plek waar het normaal vol staat met stoelen en tafels, waar het normaal rustig is en het vooral druk is met studenten die aan studeren zijn. Nu druppelen studenten van de opleiding Dans Maker van ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten binnen. Ze beginnen met spacen, dit betekent het doornemen van alle opstellingen, tussen het drumstel en de techniektafel, slalommend tussen de drie microfoons door. Er komen nog meer bekende gezichten het hoekje om.

Wij komen bij elkaar als gemixte groep van eerste tot vierdejaars en zullen als studenten van de opleiding een blok van de avond vullen. Er is nog wat overleg over het podium en techniek en hierna lopen we de stukken door en spacen. We maken nog afspraken voor de avond en gaan dan even onze eigen weg. Tot vanavond.

We lopen de deur uit naar buiten. In de stad hangen overal posters en aan de verschillende locaties is te zien dat ze onderdeel zijn van de Arnhemse Uitnacht. Al langer wordt het evenement op sociale media gedeeld en er is een app waar je het programma al op kon doorkijken. Er is de hele avond genoeg te doen. Voor elke leeftijd wel wat. 

Na het eten fiets ik naar de Rozet merk onderweg de gezelligheid in de stad op. Door het glas van het Focus Filmtheater zijn veel mensen te zien, bij Theater aan de Rijn klinkt muziek en branden er kleurrijke lichtjes. Er is bijna geen plek meer om je fiets kwijt te kunnen, veel mensen zijn dan ook te voet. Wij lopen het Rozet in; het is er superdruk. We gaan naar boven om ons helemaal klaar te maken voor het optreden. De kriebels komen op, we mogen weer!

De trap van de derde naar de vierde verdieping zit helemaal vol. Er hangt een fijne sfeer van gezelligheid, interesse en verwachting. Achter het gordijn waarvandaan we op gaan komen is er een fotoshoot in kostuums gaande. Heel het Rozet bruist vol activiteiten. De dans gaat zo voorbij, mijn danspartner en ik lopen af en we zijn super blij met hoe het ging. We sluiten het dansblok af met een buiging van alle studenten van mijn opleiding. We lopen weer naar de kleedruimte. Onze bijdrage zit er weer op, en we besluiten om langs te gaan bij andere activiteiten.

We willen bij Introdans nog even aansluiten bij de open repetities van het gezelschap maar de rondleiding was al begonnen. We fietsen weer terug naar het centrum.

Uiteindelijk ga ik zelf nog even bij het Musis Sacrum kijken waar gerolschaatst wordt in de Parkzaal. Ik had al berichtjes gekregen dat het er superleuk was. Helaas ben ik net te laat voor het huren van rolschaatsen. Door de muziek en de gezelligheid blijf ik langer dan gepland staan kijken. De ene schaatser blijft maar net staan en een andere sjeest door de bochten. Trucjes worden uitgehaald, vriendengroepjes kletsen gezellig of zingen mee met de muziek terwijl ze relaxed doorschaatsen. 

De windvlaag van de rondgaande mensen is dan ook goed voelbaar. Voordat ik het weet is de avond weer voorbij. Wie wil kan er nog wat uurtjes aan vast plakken, kamperend in een tent in het Rozet, maar ik slaap toch liever in mijn eigen bed.

Het was een avond vol gezelligheid, afwisselende activiteiten op verschillende locaties door de hele stad. Voor allerlei leeftijden een gevarieerd aanbod van kunst, cultuur en uitgaansactiviteiten. Er was zoveel te doen, te veel om naar alle 18 locaties te gaan. 

Ik ga volgend jaar zeker weer naar de Arnhemse Uitnacht want er is dan vast en zeker weer heel wat interessants te beleven.

(foto's: Djenné Schwachöfer)